Working 9 till 5 (not!)

En dan ineens is het alweer herfst...dus liggen we op het balkon effe te bakken in de zon. Korte broeken en blote voeten.

Tis afzien! Het drukke hostelseizoen zou nu langzaam aan wat minder moeten worden, edoch, The Palace zit nog immer vol. Vijf dagen is de toko van ons en twee dagen van Dave en Vive (de eigenaar en zijn vriendin). En klinkt dat zwaar, vijf dagen werken, dan zit 'm dat in jullie nederlandse bril want werken is een te groot woord. Iedereen is op vakantie, de zon schijnt, voor de nare klusjes hebben we de gasten die werken voor hun accommodatie en slechts 6.5 uur in een dag. Wat doen ze dan? Hoe werkt dat dan? Vertel, vertel! Een zeker bepaald iemand staat om 7.45 op, een ander bepaald iemand draait zich dan nog even diagonaal in het queensize-bed om.
Een-lang-in-het-hostel-verblijvende-ik-doe-de-kut-klusjes-voor-accommodatie-duitser, deed van 6 tot 8 het ontbijt en de vroeg uitchekkende gasten. Wij nemen het daar over en ontbijten met de gasten. Gemiddeld 45 gasten komen, gaan of blijven. Betekent: vuile bedden, in- en uitchecken, puzzelen en schuiven met de bed-indeling, telefonische reserveringen, kapotte bedden, schone lakens, tripjes boeken, routes beschrijven, de l-i-h-h-v-i-d-d-k-k-v-a-schoonmakers aansturen, was ophangen, uitcheckers wekken en verwijderen, geld wisselen, post verdelen. Maar ook - want velen zijn net uit moeders schoot gerukt - neusjes snuiten, traantjes drogen, liedjes zingen, biertjes drinken, billetjes afvegen, ijzeren pannen uit geëxplodeerde magnetrons verwijderen, portemonnee's uit de verstopte plee vissen, pleisters plakken, zonnebrand smeren.

Om 14.30 wisselt de wacht: spa-pool stofzuigen, was wegwerken, plantjes bewateren, vuur maken, leftovers van de bakery bemachtigen, grote koffers van de bus ophalen (en vergeet de bijbehorende kleine aziaatjes niet), wanbetalers achterna rennen, lichten aan, deuren dicht, dekbedden uitdelen, koffiepauze houden, slap ouwehoeren met de gasten.

Om 21.00 gaat ons winkeltje dicht. Het eten staat dan klaar, bereid door de ochtendshift-persoon. Dan is het tijd voor volleyballen, yoga, pokeren, schildercursus, biertje in Nelson. Op dinsdag en woensdag zijn we vrij; uitslapen dus. Of mooie tripjes naar de Malborough Sounds, Abel Tasman National Park of Nelson Lakes National Park. Bij voorkeur zijn deze tripjes gratis en geheel verzorgd.

The Palace voelt als thuis. En niet alleen voor ons. Velen boeken voor een nacht of twee, om vervolgens met pijn in het hart na twee maanden weer te vertrekken. Prachtige lokatie in 'the sunniest city of New Zealand', boven op de berg, uitzicht op zee en bergen, tuin, veranda én balkon met luie stoelen.

In juli gaan Dave en Vive op vakantie en is het paleis eventjes van ons. Kom langs, een korting hier of daar valt altijd te regelen. En vergeet niet: free breakfast, real coffee, free food, free spa-pool, no bunks/real beds, close to town. In september gaan we deze prachtige plek verlaten. Maandje Thailand om aan de teint te werken. En daarna????? Op naar het volgende avontuur. Wat dat inhoudt weten we nog even niet. Alle suggesties zijn welkom...

Dikke kussen,

Kees en Lies

Om nog even wat zaken op een rijtje te zetten:

- Vooroordelen (feiten!):

*Amerikanen: stuk voor stuk zeer vriendelijk maar houden ontzettend veel van ontzettend veel vragen stellen.

*Duitsers: willen maar niet aan het engels, luidruchtig, bietsers. Zo af en toe zit er een goeie tussen.

*Engelsen: goede, droge humor, maar pas op voor de hooligans!

*Aziaten: knikken op alles vriendelijk 'yes, yes' als ze er helemaal niets van begrepen hebben, douchen urenlang en zetten alle heaters aan op een loeihete zomerdag; ze hebben het altijd koud.

*Zweden: na drie biertjes dronken en dan gaat de volumeknop open.

*Fransen: wat is dat accent toch schattig en ja, ze weten echt wat goed wijn is...

*Ieren/Schotten: nee, we zijn niet engels. We spreken dan ook geen engels. Of in ieder geval geen verstaanbaar engels.

*Finnen: dreads, lui en ontzettend aardig.

*Argentijnen/Chilenen: houden van koopjes, altijd onderhandelen. Verder supervriendelijk.

*Kiwi's: luid maar onverstaanbaar. De e's zijn i's en ze slikken de helft in; engels met een gronings accent. Zeer hulpvaardig maar als ze beginnen met praten houden ze ook niet meer op.

- The Palace People:

*Dave: de eigenaar. Waar te beginnen, deze man is niet te beschrijven. Onvoorspelbaar humeur, ziet alles, hoort alles, weet alles (denkt ie). Een oude hippie, een man van extremen. Enorme hoeveelheid mensenkennis. Zeer aimabele man.

*Vive: Dave's vriendin. Een uiterst schattig belgische (frans sprekende) dame. Gastvrouw in hart en nieren. Altijd vrolijk, altijd lief, maar zegt wat ze denkt. Altijd grapjes, standaard gevolgd door 'Im joking, I'm joking'.

*Steve: Dave's zoon. Wormvormig aanhangsel. 23 en wil maar niet volwassen worden (quote Dave), verwend, hopelijk snel in Wellington. Maar jeumig wat kan die jongen zingen.

*Brady: Steve's vriendje. Zie boven + sletje van The Palace. In welke female dorm zou 'ie nu weer liggen. Maar jeumig wat kan die jongen gitaar spelen.

*Alex: één van de goeie duitsers. Inmiddels ex-collega maar nog steeds in de buurt want kiwi's aan het inpakken in Motueka, 3 kwartier rijden van Nelson. Goede plek voor lies om af en toe heen te vluchten.